بزلی، تیمتی؛کورد، لوئیز (1389). رشد فقرزدا. ترجمه عباس شاکری و امین مالکی. تهران: نشر نی.
جاودانی، حمید (1394). طراحی الگوی سیاستپژوهی در نظام آموزش عالی ایران. پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی،۲۱(۲)، ص۸۱-۱۰۴
چانگ، ها چون (1392). اقتصاد سیاسی سیاست صنعتی. ترجمه اصلان قودجانی. مشهد: انتشارات اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی خراسان رضوی.
حاجیانی، ابراهیم (1395). روششناسی، طراحی و تدوین الگوی مطلوب در پژوهشهای راهبردی. راهبرد، سال 25، شماره 78، ص 5-28.
درودی، مسعود؛ مصلینژاد، عباس (1396). درآمدی بر رویکرد آرایش سیاسی؛ بهمثابه بستری برای ارتقای ظرفیت سیاستگذاری توسعه دولت. مطالعات راهبردی، دوره7، شماره25.
درودی، مسعود؛ وحدانینیا، ولیاله (1398). سیاستگذاری عمومی متأخر؛ گذار از حکومتمحوری به حکمرانی. دولتپژوهی، دوره 5، شماره 18، ص 131-170
قلیپور، رحمتالله؛ پورسید، بهزاد؛ حمیدیزاده، علی؛ امیری، عبدالرضا (1389). بررسی تأثیر سیاستپژوهی در فضای سیاستگذاری (مطالعه موردی در مرکز پژوهشهای مجلس). مدیریت دولتی، دوره 2، شماره 4، ص 127-144.
کروزیه، میشل (1392). دولت فروتن، دولت مدرن. ترجمه مجید وحید. تهران: رخداد نو.
گلدمن، جان (1394). کاربرد روشهای تحقیق در بررسی اطلاعاتی. دانشکده اطلاعات.
هاولت، مایکل؛ رامش، ام. (1394). مطالعه خطمشیء عمومی: چرخههای خطمشیء و زیرنظامهای خطمشیء. ترجمه عباس منوریان و ابراهیم گلشن. تهران: کتاب مهربان نشر.
یانگ، ایون؛ کوئین، لیزا (1395). راهنمای نگارش گزارشهای راهبردی در حوزه سیاستگذاری عمومی. سیدمهدی ساعتچی و امید صالحی. تهران: مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری.
Buse, K., Mays, N. & Walt, G. (2005). Making Health Policy. Maidenhead, England: Open University Press.
Cash, D.W. & et al. (2003). Knowledge systems for sustainable development. PNAS.
Choi, B.C.K. (2007). Can scientists and policy makers work together? Journal of Epidemiology and community health, 59(8).
Clark, W. & Juma, C. (2002). Mobilizing Science and Technology for Sustainable Development. Forum on Science and Technology for Sustainability.
Fairhead, J. & Small, M. (2006). Where techno-Science Meets poverty: Medical research and the economy of blood in the Gambia, West Africa. Social Science & Medicine, 63(4), p.1109-1120.
Herman, L. (2012). Executive Summary Guidelines: A Communication Program workshop. Harward Kennedy School of Government.
Higgins, P.A.T., Chan, K.M.A. & Porder, S. (2006). Bridge over a philosophical divide. Evidence and Policy, 2(2).
Jordan, J. & Turnepenni, J.R. (2015). The Tools Of Policy Furmulation; Actors, Capacities,Venues and Effects. London: Edward Elgar.
Scott, P., Mortimer, E. & Aguiar, O.G. (2006). The tension between authoritative and dialogic discourse: A Fundamental characteristic of meaning making interactions in high school science lessons. Science Education, 90(4), P. 605-631.
Simon, H. (1975). Administrative Behaviour. 3rd edition. NewYork: The Free Press.
Simon, H. (1985). Human nature in politics: The dislouge of psychology with political science. American Political Science Review, No.79, p. 293-304.
Walsh, C. & Jones, N. (2015). ODI/SciDev.Net International Survey on the Science-Development Policy Interface. Unpublished mimeo London: ODI.
Weingart, P. (1999). Scientific expertise and political accountability: paradoxes of science in politics. Science and Public Policy, 26(3), p.151–161,
WHO. (2004). World Report on Knowledge for Better Health: Strengthening Health Systems. WHO: Geneva.
Wilhelm, T. (2009). Strange Bedfellows: The Policy Consequences of Legislative Judicial Relations in the American States. American Politics Research, Vol.37, p. 3-29.
Young, J. & Court, J. (2004). Bridging Research and Policy in International Development: An Analytical and Practical Framework. RAPID Briefing Paper 1, London: ODI.